Okoń

Występowanie:

cała Europa bez Szkocji, Norwegii, Półwyspu Apenińskiego, Pirenejskiego, południowo-zachodniej części Półwyspu Bałkańskiego, Azja aż do Kołymy; w Polsce niemal wszystkie zbiorniki wodne na terenie całego kraju

Siedlisko:

prawie wszystkie wody naturalne i stawy, torfianki, rzeki, także wody słonawe; wiosną na płytszych wodach, zimą na większych głębokościach; w jeziorach głównie w strefie przybrzeżnej; duże okazy spotykane w pobliżu różnych kryjówek, także w starorzeczach, w zagłębieniach koryta rzeki, przy ujściach dopływów, pod mostami

Pokarm:

drobne ryby, narybek i ikra, żaby, rak, wioślarki, poczwarki i larwy ochotkowatych, jętek, ważek, chruścików

Tryb życia i rozród:

młode osobniki w dużych stadach, stare samotniczo; dojrzałość płciowa zwykle w 3 roku życia; tarło w kwietniu i maju przy temperaturze wody ok. 7 stopni C; ikra składana w postaci długich wstęg, zaczepionych o rośliny, kamienie i gałęzie; wylęg po 2-3 tygodniach

Techniki łowienia:

klasyczne, lekkie wędzisko; żyłka 0,20-025 mm, haczyki 4-1/0, dobrze wyważony spławik
a) przepływanka ze spławikiem
b) metoda na przystawkę ze spławikiem i bez
c) metoda opuszczania i podnoszenia przynęty
d) spinningowanie

Dodatkowe porady:

mięso okonia bardzo smaczne i cenione; udane połowy po tarle w czerwcu, także od sierpnia do pierwszych przymrozków; rzadko łowiony latem, ewentualnie wczesnym ranem lub późnym wieczorem; wiosną i jesienią przez cały dzień; wskazane systematyczne nęcenie przez dłuższy czas, a także rozrzucanie zanęty już w czasie połowu – przyciągnie drobne rybki, za którymi podążą okonie; najskuteczniejsza metoda w zbiornikach z dominacją okonia – pionowe spinningowanie