Sandacz

Występowanie:

Europa bez północnej Skandynawii, północnej Rosji, półwyspu Apenińskiego i Bałkańskiego; w Polsce: na terenie całego kraju w rzekach, jeziorach, zbiornikach zaporowych, w zalewie Szczecińskim i Wiślanym, w przybrzeżnym pasie Zatoki Pomorskiej

Siedlisko:

głównie w słodkich wodach, ale spotykany też w słonawych zalewach i zatokach morskich; spotykany zwłaszcza w mało przezroczystych wodach, z twardym lub mulistym dnem; preferuje miejsca z obfitą roślinnością wynurzoną, jak trzciny

Pokarm:

ryby (również tego samego gatunku), narybek

Tryb życia i rozród:

ryba mało odporna na niekorzystne warunki środowiskowe i na niską zawartość tlenu w wodzie; aktywna zwłaszcza wieczorami i nad ranem; dojrzałość płciowa w 3-4 roku życia; tarło w kwietniu, maju lub czerwcu przy temperaturze wody do 22 stopni C; ikra składana na dnie żwirowatym lub kamienistym

Techniki łowienia:

wędzisko gruntowe 3,5-5 m, przy połowach na zbiornikach zaporowych silniejsze i twardsze; z kołowrotkiem o szpuli stałej lub ruchomej, ok. 100 m żyłki o grubości 0,10-0,20 mm lub do 0,40 mm przy metodzie bez spławika; nieduży spławik z obciążeniem przelotowym
a) przepływanka ze spławikiem lub bez,
b) na przystawkę
c) spinning
d) w głębszych wodach głębinowe spinningowanie i metoda opuszczania i podnoszenia przynęty

Dodatkowe porady:

największe egzemplarze łowione na dużych głębokościach; bierze od czerwca do później jesieni, najsłabiej podczas letnich upałów; udane połowy w bezwietrzne dni; ryba płochliwa i ostrożna; w cieplejszym okresie najlepiej łowić na żywca rano i wieczorem; najlepsze łowiska to zbiorniki zaporowe i wyrobiska pożwirowe; jako przedstawiciel rodziny okoniowatych sandacz bywa wybredny przy wyborze obiektów ataku, dlatego warto często zmieniać przynęty